Een hele grote waterval

Hoi! 't Is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst een blog geschreven heb. Het gaat erg goed met me in Taiwan! Doordeweeks heb ik les, ga ik uit eten met vrienden of ga ik klimmen in Xinyi boulderhal. In het weekend heb ik tijd om uitgebreidere dingen te doen. Zoals uitgebreide wandelingen doen – of surfen!

Afgelopen vrijdag was ik aan het boulderen in Xinyi boulderhal. Ik was alleen gegaan en had me voorgenomen de eerste persoon die engels spreekt aan te spreken en samen een leuke boulder mee uit te werken. Dit pakte goed uit. Al snel was ik aan het boulderen met Agustin, een spaanse masterstudent die al een half jaar in Taipei studeerde en Eric, een Amerikaan van chinese afkomst die ook bezig was met zijn Master. Het was een leuke avond; Agus, Eric en ik zaten redelijk op hetzelfde niveau en hebben samen een aantal leuke routes uitgewerkt.

Tegen het einde van de avond bracht Eric ter sprake dat hij en Agus elke zondag surfen op een strand in het noordoosten van Taiwan, niet al te ver van Taipei. Eric vroeg of ik een keer mee wilde komen, immers geldt dat “the more the merrier”! Surfen was niet één van de dingen die ik van plan was te gaan doen in Taiwan, maar het idee sprak me wel gelijk aan! Toen ik vroeg of het niet erg was dat ik nog nooit gesurft had, zei hij dat zij ook beginners waren en dat er een klein beetje les/coaching aangeboden wordt op het desbetreffende strand. Het zou ook geen probleem zijn als Alex ook mee kwam. Kan het nog perfecter? Nee! Daarom gaan Alex en ik aanstaande zondag, 15 juli, surfen met Eric en Agustin op Wai'ao () beach!

Mijn toffe huisbazin, Kiki, had ons een e-mail gestuurd met een uitnodiging voor een wandeling naar een waterval. Chris, een Amerikaan die nu al twee jaar in Taiwan woont, heeft een soort bedrijfje waar hij dingen regelt en organiseert voor mensen die in Taiwan op zoek zijn naar een verblijfplaats, werk, eten, buitenactiviteiten. Af en toe zie ik hem in mijn appartement als hij weer iemand heeft doorverwezen naar Kiki's appartementen. Zo heeft Chris ook een reis georganiseerd naar de Yuemeikeng jungle Waterfall . De tocht was gratis, je hoefde alleen de bus naar de locatie te betalen en je eigen eten mee te nemen. Wederom de perfecte deal!

Na een vrij lange busrit waren we aangekomen op de locatie. Ons beginpunt was bij een rivier met een grote weg erlangs. We liepen ongeveer 100 meter en kwamen aan bij een vork in de weg met ongeveer 30.000 barbecuende Taiwanezen. Hier sloegen we linksaf, de jungle in. De eerste helft van de heenreis duurde ongeveer een uur en was redelijk rechttoe rechtaan wandelen. Het was leuk, maar ik was nog niet overtuigd. Toen begon het pas echt.

Onze wandelroute kwam uit op de rivier en leek daar op te houden. Dit was natuurlijk niet het geval; de rivier was namelijk onze wandelroute! Het begon simpel, ik deed mijn schoenen en sokken uit en liep vooral van steen naar steen. Af en toe stapte ik in het water, maar dat was niet erg. Mijn kleren bleven droog en mijn rugzak ook. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een watervalletje (zie foto). We moesten door maar dat ging niet zomaar. Door de jaren heen had het watervalletje een flinke poel uitgegraven. Hier moesten we doorheen om over de waterval te komen. De poel was – voor mij in elk geval, er waren ook langere mensen mee – diep genoeg om kopje onder te gaan en we hadden allemaal een rugzak vol dingen die niet nat mochten worden. Dit is waar het interessant werd.

Het probleem van droge spullen en een natte rivier is op te lossen met een keten van mensen die boven het water uit steken. Door de tassen door te geven hoef je niet over obstakels heen te klimmen en door een poel heen te zwemmen met de tas. Dit werkt vrij goed. Op deze manier komen we voorbij twee grote obstakels. Op dit punt is iedereen het zat en laten we onze spullen achter op een droge plek. Er is hier immers niemand die het gaat stelen en we komen er toch terug. We gaan verder. Ik heb alleen nog mijn zwembroek aan. De rest heeft ook zijn overbodige kleding uitgetrokken. Ik ben echt dolenthousiast; dit is precies mijn ding. Ik voel me 'like a kid in a candystore'. De laatste keer dat ik zo los kon gaan met rondspringen en klauteren was veel te lang geleden. Dit is het!

Niet veel later komen we aan bij de waterval. Oh mijn god wat is het mooi. Ik vond de watervalletjes hiervoor al mooi, maar dit slaat alles. Een 60 meter hoge waterval waar het water als een soort gordijn afklettert. Het eerste wat me opvalt is de spray van waterdruppels die in je gezicht wordt geblazen door het neervallende water. Het tweede wat me opvalt zijn de klimmogelijkheden. Ik stippel in gedachten een mogelijke route omhoog uit. Daarna loop ik naar de waterval toe. Doordat het water als losse druppeltjes naar beneden komt in plaats van als een dikke straal is de poel onder de waterval hier erg ondiep, hooguit een meter. Hierdoor kan ik niet meer dan drie meter omhoog klimmen voordat het onveilig wordt. Jammer. Wel erg tof om te doen. Ik krijg gelijk zin om te gaan klimmen in een van de Taiwanese buitenklimgebieden. Dat zal moeten wachten tot een ander weekend.

Een uur nadat we bij de waterval zijn aangekomen is het tijd om terug te gaan. We nemen dezelfde route als op de heenweg. We halen onze tassen op en volgen de rivier terug. Een aantal mensen besluit van de eerste waterval af te springen, de poel in. Ik ben een echte profiteur; zodra een aantal mensen gesprongen hebben en ik zeker weet dat het veilig is besluit ik ook te springen (zie foto). Het eerste wat ik doe nadat mijn hoofd weer boven water komt is terugklimmen en nog drie keer springen. Dit is echt zó mijn ding.

Uitgeput van de lange wandeling slapen we bijna allemaal in de bus terug. Gelukkig is de bus luxe en zijn de stoelen veel te zacht. Eenmaal in Taipei aangekomen besluiten we vanaf de bushalte terug naar huis te lopen. Onderweg halen we ergens iets te eten. Alex zegt tegen me dat ze na het klimmen en klauteren door de rivier benieuwd is of klimmen niet iets is voor haar. Ik zeg dat ze zondagavond maar met mij mee moet gaan naar de boulderhal, daar kun je zonder ervaring goeie 'mijn-eerste-klimervaring' opdoen.

Zondagavond gaat Alex met mij mee naar de boulderhal. Ze zegt al dat ze erg veel zin heeft om te gaan klimmen en is bijna enthousiaster dan ik. Haar enthousiasme doet me goed; ik zie graag mensen enthousiast zijn over klimmen. We komen aan en gaan aan de slag. Ik herken in Alex precies de dingen waar ik tegenaan liep bij mijn eerste klimervaringen. Ze is verbaasd over hoe moe haar vingers zijn, iets dat ze nog nooit eerder gevoeld heeft. Zere huid van de grepen, lichte valangst en verbijstering als je opeens niet meer verder kunt komen, zelfs als je alle grepen mag gebruiken. Ook het bijbehorende enthousiasme maakt me blij. Alex is verkocht.

Aan het eind van de avond maakt ze gelijk plannen om weer met me te gaan boulderen. Ik ben redelijk stuk van vier keer klimmen in één week en stel voor dat we woensdag pas weer gaan klimmen. Dit blijkt maandagochtend een wijs besluit. Ik sta stijf van de spierpijn. Mijn armen, rug, schouders en zelfs nek klagen de hele dag. Zelfs nu nog! Hopelijk gaat het woensdag beter. Ongeacht mijn spieren ga ik woensdag weer boulderen. Vandaag heeft één van mijn klasgenoten – ook een nieuweling – gevraagd of hij mee kan komen. Een uur geleden zei een taiwanese die ik ontmoet had tijdens haar eerste keer in de klimhal dat ze woensdag ook zou komen. Ze kunnen haast een boulder-beginner klasje oprichten! Ik ben helemaal voorstander natuurlijk. Hoe meer mensen ik kan bekeren tot het klimmen, des te beter!

Mijn blogs worden steeds langer. Hopelijk houden jullie het nog vol tot het einde! Ik doe mijn best een beetje interessant te schrijven. Er is gewoon zoveel dat ik wil vertellen! In mijn volgende blog ga ik wat meer in op de taal die ik aan het leren ben. Het Mandarijn is een totaal andere taal dan wat ik gewend ben. Er is zo veel interessants over op te merken, zelfs zonder dat je echt iets van de taal hoeft te weten. Ik hoop jullie met een taalkundig interessante, doch begrijpelijk geformuleerde blog te kunnen verblijden. Ik zal ook even overleggen met mijn taalkundige huisgenoot. Hij heeft mij al van wat interessante inzichten voorzien. Tot blogs! En keep the comments coming!